Jest to jedna z najstarszych świątyń w mieście. W dokumencie z 1255 roku, wydanym przez Bolesława Pobożnego, mowa jest o drewnianym kościele parafialnym. Podpalony został jednak w 1331 r. przez Krzyżaków.
Obecny, z wieżą, wzniesiono w XVI wieku, po kolejnym z pożarów. Budowla jednak powoli niszczała, a odrestaurowano ją dopiero w 1817 roku. W 1896 roku, gdy proboszczem był ksiądz Ferdynand Stefański, świątynia została rozbudowana. Dobudowano wówczas m.in. boczne nawy, południową wieżę i kruchtę, oraz powiększono chór muzyczny. Rozbudowa trwała do 1917 roku.
Dalsza rozbudowa kościoła miała miejsce w latach 1935-36 podczas duszpasterzowania ks. Józefa Chilomera. Rozbudowę przeprowadzono według projektu architekta Lucjana Michałowskiego: przedłużono nawy i podniesiono je w górę, dobudowano prezbiterium i boczne wystające kaplice, które kościołowi nadały kształt krzyża łacińskiego.
We wnętrzu znajduje się przepiękny, mozaikowy obraz Matki Boskiej Częstochowskiej oraz przedwojenne witraże. Na zewnętrznej ścianie świątyni umieszczona jest figura św. Wawrzyńca.

Komentarze są wyłączone