Cykl „Jak w Gnieźnie króla koronowano?” dociera dziś do części osiemnastej, w której dowiemy się więcej o Przemyśle II, przedostatnim królu koronowanym w Gnieźnie.
1. Przemysł II (1257–1296) urodził się w Poznaniu jako jedyny syn zmarłego kilka miesięcy wcześniej księcia Przemysła I. Od lat chłopięcych wychowywał się na dworze wuja, księcia Bolesława Pobożnego. Był ambitny, odważny, ale też gwałtowny w działaniu.
Nie mogąc doczekać się przekazania mu przez wuja rządów w Poznaniu, wystąpił przeciw niemu, co zakończyło się uwięzieniem młodego księcia w gnieźnieńskim zamku. Nie powstrzymało to Przemysła. Uciekł i objął upragnioną dzielnicę poznańską. Wkrótce pogodził się jednak z Bolesławem, a po jego śmierci został księciem całej Wielkopolski.
Dzięki sojuszom uzyskał także władzę nad Pomorzem i Małopolską, co umożliwiło mu podjęcie starań o koronę królewską. Zakończyły się one sukcesem i w 1295 r. Przemysł II został królem Polski. Zmobilizowało to do działania jego wrogów, którzy doprowadzili wkrótce do zamordowania króla. Wraz z jego śmiercią wygasła wielkopolska linia rodu Piastów.
2. Śmierć Przemysła II. Tragiczne wydarzenia, które doprowadziły do śmierci dopiero co koronowanego władcy, rozegrały się w Rogoźnie w Wielkopolsce, gdzie Przemysł biesiadnie obchodził ostatni dzień karnawału. Nad ranem śpiących po hucznej uczcie biesiadników zaatakował wrogi oddział, najpewniej pochodzący z wojującej z Polską sąsiedniej Brandenburgii. Król walczył, lecz odniósł obrażenia i został przez zamachowców uprowadzony. Jego rany okazały się tak poważne, że – aby nie opóźniać ucieczki – porywacze dobili go i porzucili martwego przy drodze. Tak zginął pierwszy od ponad dwustu lat król Polski.
3. Pieczęć Przemysła II. Właśnie za panowania tego władcy umieszczony na tarczy orzeł w koronie stał się „oficjalnym”, jak byśmy dziś powiedzieli, symbolem Królestwa Polskiego.
